کار در Poseidon، شعر

می دانید که حدود سه سال است که در شرکت بزرگی به نام پوسیدون کار می کنم و کارم در ارتباط با مستاجرهاست. پیشتر فقط میزبان فرهنگی ایرانیها بودم اما امروز با همه ملیت ها در ارتباطم. ملاقات فرهنگ دنیا، ملاقات دردها و شادیهای مردم دنیا، ملاقات افکار و مذاهب مردم دنیا و ملاقات مهاجران دنیا و سوئدیها در کشور 9 میلیونی سوئد گاه آنقدر پر بار و آموختنی است که آدم شاید تنها با نوشتن آن بتواند احساس خود را توصیف کند.این کار نگاه من را بیشتر از همیشه به سمت روشنایی و قضاوت نکردن تغییر داده است.
تا نمی دانیم، تا شناختی به چیزی نداریم حرف و نظرمان بسیارست اما هم اینکه شناخت پیدا می کنیم و سوادمان در مورد موضوعی زیاد می شود پر از سکوت می شویم و پر از فکر، پر از درک می شویم و پر از عشق. سیاه و سپید معنی اش را از دست می دهد، تو و او مفهومی ندارد، ما و آنها حرف بی ارزشی می شود و من و تو یک دنیای پر از عشق و انسانیت می شود. حتما کتابی در این باره خواهم نوشت فقط اگر روزی بتوانم از دغدغه وضعیت اقتصادی رهایی پیدا کنم .

ای کاش روزی بتوانیم در کوله بار خویش عشق را حمل کنیم تا نفرت را
ای کاش روزی بتوانیم در دستهایمان نور را مشت کنیم تا سیاهی و خشونت را
ای کاش روزی بتوانیم وطن را در آغوش مردم دنیا بغل بگیریم تا در آغوش خشک یک ملیتی فکر کردن و بودن
ای کاش روزی بتوانیم از عشق به انسان برای فرزندانمان بگوییم تا نفرت به نژادها

Harry Martinson یک شاعر خوب از سوئد

در روشنایی شب ماه مه
نغمه فاخته ای را در جنگل شنیدم
هنگام شکستن شب
مثل صدای قلب همه جنگلها
و صدای دعای مردم کلیسا در تابستان
پیوسته می نواخت
مثل نیلوفری سپید، مثل فرشته ای می درخشید در نور خود
پرنده ای به قله می نشست
و چهچه سرایی می کرد برای بهشت