خرمگسها

تا دیروز مگسها بر فرازش به پرواز درمی آمدند و حالا نوبت خرمگسهاست. انگار آن روز که بر فرازش به پرواز درآمدند، نکبت تخم می گذاشت در ذهن کودکان و بستر روح اجدادش، انگار مادرانش در گوش فرزندان او اذان بردگی زمزمه می کردند. راستی خدایشان در کجا خفته بود؟ با کدامین مگسها عشقبازی می کرد؟ راستی صورت خدایشان چه شکلی ست؟ آیا شکل اوست؟ صورتی مچاله شده ، بدبو و بد ضخم؟ راستی خدایشان شیطان است؟ شیطان شان خداست؟ پروردگارشان بگو! در کجا بخواب رفته ای؟ گناه آن آفتاب زده ها چه بود که هر روز بذر حقارت تو را به نامت می آمیزند و بر بستر روحها می افشانند؟ خدایشان آیا گناه توست فرو رفتنشان در لجنزار بربریت ؟ می گویند که سوره های تو مبارک ترین ، عقلایی ترین و مهربان ترین است پس چرا هر روز ضحاک تر می شوند؟ پس چرا برای جشنهای تو تن بلورین دختران را به آتش می کشند و تن پسران گلرخ را به سلابه؟
چرا مگسهایت هر روز جشن مرگ دارند؟ نمی خواهی با سوره ای مدرن بر آنها وحی شوی؟ از رقص خرمگسهایت سیراب نشده ای؟ خسته نیستی از سوره های کپ زده شان ؟ خرمگسهای تو هر روز بکارت دختری را در سیاه چالهای روحشان برمی دارند. هر روز دهان خود را با تن کودکی شیرین می کنند ، هر روز رویاهای دختری را به حجله مرگ می برند تا از شهوت ماندن اشبا شوند.
اکنون خرمگسهایت گرسنه تر به پرواز درآمده اند با شمشیر تو. دوباره ترانه های تو را زمزمه می کنند(ویز ویز ویزویز).
خرمگس دستور می دهد به سربازان خود:"بصف ! بخوانید طومار مرگ را! برینید! آنقدر برینید که مثل کثافت خودتان زرد شوند. بال های سیاه و سبزتان را باز کنید ! دیوار بسازید، دیوار ! و آنها در دیوارهای خود زنده بگور کنید. سپس بتازید رو به بت های دیگر! روی آقا محمدخان و هیتلر را سپید کنید! بصف بصف! چپ راست راست چپ....خرمگسها آه خرمگسهای ...!