کاریکاتورهای پیغمبر، ترجمه بخشی از شعر Lars Noren ...

یک هفته ای سخت سرم شلوغ بود. مدرسه و انتخاب موضوعی برای یک کار تحقیقی، کار، کار فکری و...
حتما خبردارید که چه جنجالی سر کاریکاتورهای محمد ( پیغمبر مسلمانان) در کشورهای مسلمان نشین به پا شده است. اخباری را که در این رابطه دنبال کرده ام نشان می دهد که حدود چند ماه پیش (در روز 30 سپتامبر) یک روزنامه نگار دانمارکی در روزنامه ای به نام یلاندس پستن دوازده تصویر محمد را در اشکال مختلف ( اشکالی توهین آمیز) منتشر می کند. گویا این تصویرها در کشورهای دیگری هم منتشر شده است . اینکه این روزنامه نگار کار بدی کرده است درش شکی نیست چرا که احترام به هر عقیده، مذهب و بتی یکی از اصول مهم دموکراسی است. البته حتما خبردارید که هم سردبیر این روزنامه و هم نخست وزیر دانمارک از بابت انتشار این کاریکاتورها معذرت خواهی کرده اند و گفته اند که قصد توهین به مسلمانان جهان و بی حرمت کردن آنها را نداشته اند. حالا این حرف چقدر صحت دارد بماند. اما بپردازیم به رفتار و عکس العمل پاره ای از مسلمانهای جهان در این رابطه.
آنچه من در تلویزیون سوئد در پاسخگویی به کشور دانمارک و کشورهای دیگری که این تصویرها را چاپ کرده بودند دیدم تظاهرات خشونت آمیز و رفتارهای بسیار زشت مسلمانان بود. به آتش کشیدن پرچم سوئد، دانمارک، نروژ و... از یک طرف ، به آتش کشیدن سفارتها و مجروح کردن و کشتن آدمهای دیگر از طرفی دیگر. عده ای از تظاهرکننده ها کفن به تن داشتن هنگامیکه از دیوارهای سفارتی بالا می رفتند. حالا باید از این مسلمانهای متعصب و غیرتی پرسید آیا فکر می کنید اگر امام شما حضرت علی و یا محمد که برای شما سمبل انسانیت و... هستند امروز زنده بودند چنین رفتار ناپسندیده و غیرانسانی را تایید می کردند؟ کجا رفت کلام امام تان که اگر کسی به شما سیلی زد شما طرف دیگر صورتتان را جلو بیاورید ...؟ شما که همیشه می گویید امامان ما ضد خشونت بودند چطور می توانید به دفاع از آنها چنین رفتار غیر انسانی را از خود بروز دهید؟ شنیده ام که جایزه ای هم برای آوردن سر این ژورنالیست تعیین شده است. اینجاست که تاریخ 1400 سال پیش دوباره تکرار می شود. اینجاست که قصه نادرشاه و آوردن سر او دوباره تکرار می شود. پیشتر گفته بودم:
در جنگلی زیسته ام به نام دنیا
با احشامی زیسته ام به نام انسانها
و بحث بسیار شده بود که انسان حیوان نیست. به انسانها توهین نکن. حالا از شما می پرسم بخاطر چاپ چند تا عکس و یک رفتار اشتباه سزای انسانی که اشتباه کرده مردن و کشته شدن است. پس آن بخشش و رحمان و رحیم بودن به کجا رفته است؟ آیا با دیدن یک همچین اعمالی حالا باور می کنید که گاه بسیاری از انسانها خطرناک تر از حیوانهای دیگر هستند؟ تعصب یکی از وحشتناکترین رفتارهای انسانی است که تا به امروز ملاقات کرده ام، آنقدر وحشتناک است که کوچکترین نوری نمی تواند در سیاهی آن خطور کند.
روز تاسوعا و عاشورا هم تلویزیون اینجا سینه زنی های کشورهای مسلمان را نشان می داد و قمه زنی و خون و خونریزی را. من به همه مذاهب احترام می گذارم اما عقل و منطقم نمی تواند بپذیرد که بعد 1400 سال مردن امامی و یا قهرمانی به خودآزاری خود بپردازم با چنین شیوه خشونت آمیزی. باور کنید دیدن این تصویرها در حضور سوئدیها برایم چنان شرم آور بود که نگویید و نپرسید. گاه این تصویرها همه رشته هایی را که مهاجرنشین ها در اینجا ریسیده ایم پنبه می کند. دیدن چنین رفتارهایی در عصر مدرنیته و پست مدرنیته آدم را به یاد انسانهای نخستین و عصر حجر می اندازد. فکر نمی کنید شیوه عزاداری و نشان دادن عشق خود به بت ها و خدایان خود با حضور در زمان اکنون لازم است که تغییر کند؟ فکر نمی کنید که بروز احساس با این شیوه در تناقض با ارزشهای ما ( ضد خشونت بودن ...) و حرفهای امروزی ماست؟.

کار تحقیقی که اکنون در رشته ادبیات نمایشی می کنم راجع به ساختار و قصه پردازی یکی از مطرح ترین نویسنده های مدرن سوئد آقای لارش نورن است. این مرد بزرگ هم شاعرو نویسنده است و هم کارگردان. یکی از نمایشنامه های او که تاثیر به سزایی روی من گذاشته است نمایشنامه " شب روز مادر" است. بقدری این کار قوی و آموزنده بود که تصمیم گرفتم با تحقیق و تجزیه در رابطه با آن اولین خشت یک داستان پردازی خوب را در ذهن خود بنا کنم.

شعر

می نویسم تا دور شوم از آنچه که نوشته ام
زندگی می کنم تا دور شوم از زندگی که داشته ام

1969

نوشتن شعر شکسته نفسی ست
زمانی طولانی تر از یک زندگی را می برد
تا خراب کنی جایی را که قرار است دیگری در آن جا بگیرد و زندگی کند

1980