Bo Setterlinds حرفی شاید تازه، شعری تازه

امسال آغاز خوبی بوده است، آغازی برای هر چه شکوفاتر شدن، آغاز هر چه عمیق تر اندیشیدن، آغاز فراموش کردن واژه هایی که گاه در پیراهن سرخ صداقت و دوست ظاهر می شوند اما سیاه از دروغ و بیماری اند.
روزی روزگاری وقتی با نویسنده عزیزی حرف می زدم احساس می کردم می خواهد هر چه زودتر حرفها به پایان برسد و یا از من بگریزد. گاه ناراحت می شدم و شروع به پیشداوری می کردم. حالا که خودم آنقدر کار دارد از سر و کولم بالا می رود که حتی شبها هم در خواب و بیداری آنها را دوره می کنم و همه روز خسته از کم خوابی ام، تازه می توانم بفهمم که آن نویسنده در چه حالی بسر می برده است و چرا می خواسته بگریزد. البته می توانم کار کمتر بردارم اما نمی دانم چرا هر چه زمان می گذرد هم کارم بیشتر می شود و هم نمی خواهم جواب رد به کارهای مورد علاقه ام بدهم ! از طرفی با خودم می گویم بد نیست کارهای مثبت ، کارهایی که گاه .... دو شعر از بو سترلیندز، شاعر خوب سوئدی برایتان ترجمه کرده ام که در اینجا می آورم.

.......................................

وقتی من با ترانه ها به جهان سفر می کنم

تو تنهایی هستی
تو آهنگی
تودر کشور قلب زیبایی

تو با من خواهی ماند مثل تصویر پروازی
و من فراموش خواهم کرد نگرانی و گرسنگی را
راه در میان تاریکی آواز می خواند.
...................................................

به راهی خواهم رفت
راهی که هرگز نرفته ام
و از این بابت احساس خوشبختی خواهم کرد

در جنگل
خورشید
میان درختها می رود و نگاه می کند
چقدر خوب است خوشبخت بودن
یکی می گوید خداحافظ
و آن یکی نگاهش می کند