Lars Norén سه شعر از

آقای لارش نورن نویسنده ، درام نویس و شاعر است. او در سال 1944 در شهر استکهلم متولد شد. پدرش الکلی بود و دوره های متفاوتی را در بیمارستان گذراند. وقتی نوجوان بود مادرش به بیماری سرطان مبتلا شد و بعد از گذران یک پروسه طولانی دردناک فوت می کند. پس از مرگ مادر لارش دچار بحران روحی بدی می شود و مدتها در بیمارستان اعصاب و روان بستری می شود.
در همان ایام او شروع می کند به نوشتن. به قول خودش می نویسد تا از درد رهایی یابد، می نویسد تا خود را بهتر بشناسد و شخصیت خود بهتر بسازد.
پیشتر از یک نمایشنامه او نام بردم ( شب روز مادر است) او در این نمایشنامه به شرح زندگی خود می پردازد. " آشفتگی همسایه خداست" ادامه این نمایشنامه است.
همانطور که پیشتر اشاره کردم او یکی از بهترین و مطرح ترین نویسنده های مدرن جامعه سوئد است. آثار او به زبانهای مختلفی ترجمه شده است. بسیاری او را دوست ندارند چرا که او به اصطلاح سیاه می نویسد همچون صادق هدایت. البته با همه علاقه ای که به صادق هدایت دارم بر این باورم که لارش نورن در کار هنری خود بس فراتر می رود و بس زیباتر می نویسد. لارش نورن را دوست دارم به خاطر کارهای زیبای هنری اش، به خاطر صداقتش و به خاطر مبارزه زیبایش با دردهای زندگی و بخاطر تلاش برای ماندنش.

تلاش می کنم برای زندگی تازه
آنجا که بی واقعیتی استوارست بر همه چیز
مثل نور پر قدرت من
..................

تو در من خفته ای
با چشمان بی نظیری که مرا عریان می کند
می ترسم خسته شوی
از نگاه کردن
و از خراب کردن

........................

وقتی با هم در شب راه می رویم
دستم را می گیری و با من دور می شوی
دستم را می گیری و هرگز برنمی گردی
...............................................

ترجمه: حمیرا طاری از دفتر "کار شب"