پاییز زیبا

پاییز در کوچه پس کوچه های این خاک آواز می خواند. احساس می کنم برای اولین بار است که از پاییز سوئد دارم لذت می برم. شاید فکر کنید عاشق شدم و یا یک اتفاق خیلی خوبی در زندگیم رخ داده است. فکر می کنید عاشق چه کسی شده ام؟ اصلا عشق را در چه جنسی جستجو می کنید؟ مرد، زن، شئی...چه؟ عشق چه رنگی است؟ راه می رود ؟ نفس می کشد؟ چه؟
چه اتفاق مهمی فکر می کنید در زندگی ام افتاده است؟ فکر می کنید به مال و منال زیادی رسیده ام؟ قرار است در مجلس راه پیدا کنم؟ بهترین دوست را در زندگی یافته ام؟ امنیت من در سوئد گارانتی شده؟ با بدبینی خداحافظی کرده ام؟ چه؟
به عاشق شدنم شک نکنید. اگر آدیش الان کنارم نشسته بود حتما می گفت:" برق چشات می گه که عاشق شدی!" و من حتما در جواب باید بهش می گفتم:" آره عزیزم عاشق شدم ، بدجوری هم عاشق شدم."
نه عاشق زنی شده ام نه عاشق مردی. نه عاشق شاعری شده ام نه عاشق هنرمندی از نوع دیگر.
می دانی عاشق چه شده ام؟ عاشق هستی شده ام. عاشق اندیشه و روحی که در هستی وجود دارد. هستی که وقتی در معرض هوای آزاد و نور ، باران و...قرار می گیرد گل می دهد، می شکند، می رسد، چروک می شود و دوباره از نو متولد می شود، درست مثل یک گل که هر سال می میرد و از نو متولد می شود. یا مثل یک دختری که همه خانواده اش را در اثر یک زلزله در بم و یا درهر جا دیگر از دست می دهد و دوباره به زندگی سلام می کند با نگاه به برجستگی شکمش و لرزش پوستی که با تلنگر پای جنینی می گوید تو نمردی، پس هستی! تو هرگز نخواهی مرد! تو هستی حالا هستی ات را فرم بدهد، آنجور که می خواهی.
آره عاشق کره هستی شده ام و خونی که در رگان هستی جاری است. بگذار خارها دور و بر هستی گل بدهند، بگذار نفرت ها تف سیاه خود را در صورت هستی ات تف کنند و هر روز حرفهایی را نشخوار کنند که بوی پستی می دهد و حقارت. بگذار به قول فروغ همچنان که تو را می بویند و می بوسند طناب دار تو را در ذهن خود بریسند. چه تفاوتی به حال هستی دارد؟ هستی که می خواهد گل بدهد ، به بار بنشیند و متولد شدن از نو را با پوست و گوشت خود لمس کند.