سالی که گذشت ، شروع ترمی دیگر...

سالی که گذشت برای من سال پر کاری بود. ساختن دو فیلم مستند و کوتاه (" شب و روز" و " زمزمه آتشفشان" ) ، چاپ دو کتاب شعر، یکی به زبان فارسی و دیگری به زبان سوئدی، کار با ایرانیها (میزبان فرهنگی) ، پاس کردن بیست واحد در رشته فیلم، وبلاگ و...
فیلم " شب و روز" یک کار دانشگاهی بود. یک صبح تا شب با همکلاسی ام، استیو راه افتادیم در خیابانهای یوتبری و گفتگو کردیم با راننده های تاکسی. در آن فیلم راننده های تاکسی که اغلب خارجی تبار بودند از تحصیلات، شغل پیشین و شغل فعلی خود سخن می گفتند. به گفته استادمان کار خوب از آب درآمده بود. او توصیه کرد که فیلم را در جایی غیر از مدرسه هم به نمایش دربیاوریم. اما از آنجایی که به راننده ها قول داده بودیم که فقط فیلم را در مدرسه نشان دهیم از نمایش آن در جایی دیگر صرف نظر کردیم.
در فیلم " زمزمه های آتشفشان" افرادی از سنین، ملیت ، جنسیت، تحصیلات و ایدئولوژی های مختلف بودند از تابوهای (ممنوعیت ها) زندگی خود سخن گفتند. فیلم مقداری ضعف تکنیکی داشت که البته این ضعف ها هم ناشی از نداشتن امکانات و بودجه بود. چند روزی هم روی آن کار کردم و بعد از زدن شاخ و برگهای کج و ماوجش توانستم یک کار نیم ساعته تر و تمیز از آن دربیاورم. این فیلم را حتما در فرصتی مناسب به نمایش درخواهم آورد.....

حالا ترم دیگری آغاز شده است. تصمیم گرفته بودم که این ترم را اختصاص بدهم به استراحت و نوشتن دو رومانی که در دست دارم اما چه کنم که این درس خواندن هم شده برایم یک عادت، یک نیاز ناتمام و یک بهانه برای زنده ماندن و احساس پوچی نکردن. انگار این درس بهم هویت ، جان، امید و زندگی می دهد. این ترم خیال دارم در رشته چهل واحدی درماتیک تحصیل کنم. خوبی این رشته این است که شخصیت های داستانهایم و...از پرداخت بهتری برخوردار خواهند بود و شاید برخی از ضعف های پیشینی را که سابقا در قصه هایم داشتم دیگر نداشته باشم.
این رشته رشته خیلی جالبی است و فقط به تئوری ختم نمی شود. از روز اول حاضر شدن در سالن تئاتر و لمس کردن محیط احساس خیلی خوبی دارد. دو معلم داریم که یکی اهل سوئد است و دیگری اهل آمریکا. حضور یک معلم خارجی هم به من احساس خوبی می دهد، احساس امنیت، احساس یکی بودن و...
دیروز روبرت (معلمی که اهل آمریکاست) می گفت که از سال 65 در سوئد زندگی کرده است و آمریکا را ترک کرده است چرا که مخالف سیاستهای بیمار آن دوره آمریکا(جنگ ویتنام و..) بوده است. دیروز که کتاب جدیدم را به دست او می دادم بهش گفتم که در این کتاب شعرهایی است که برعلیه جورج بوش و سیاست هایش است. او لبخندی زد و گفت:" در رابطه با جورج بوش هر چه دوست داری بنویس.. من تو را می فهمم."

به خواننده گان عزیزی هم که در سوئد بسر می برند اطلاع بدهم که در اول اکتبر در نمایشگاه کتاب یوتبری به همراه همکار خوبم خانم اینگه یرد یوهانسون به مدت 45 دقیقه شعر خوانی و گفتگو خواهیم داشت پیرامون موضوعی که بعد برایتان اعلام خواهم کرد.

بیا دخترم
آبی من، سحر!
بیا با برف همسفر شویم
و دستان گرم خود را
بر گردن درختان عریان
و شاخه های لرزان بیاویزیم

بیا دخترم
سپیده ی من
خود را در بوسه های برف بشوییم
و به سپیدی زمستان ایمان بیاوریم.

شعری از دفتر "رقص غروب" برای دخترم سحر