Carl Henrik Svenstedt دو شعر از

آخرین روز پاییز دریاچه پوشیده است از قوها
قوها نه آب می شوند
و نه همچون برف آپریل
از ابرها پایین می آیند

قوها در آیینه زمان به انتظار می نشینند

در انتظار زمانی که روزی از راه خواهد رسید

..........................................

پرنده من گنجشک است
پرنده ای که نغمه اش از دل برمی خیزد
هنگام سحر و کار
هر روز و خستگی ناپذیر
نزدیک زمین بی رنگ

آیا کسی گنجشکی را ندید که بر فراز دریا به پرواز درآید؟

ترجمه: حمیرا طاری