چشمی روی در

پنجره را طبق معمول باز گذاشتم و خزیدم زیر پتو. نگاهی به دخترم کردم. در خواب عمیقی فرو رفته بود آنقدر عمیق که انگار هیچ صدایی نمی توانست خواب خوشش را از او بگیرد. پیشانی اش را بوسیدم و غلت خوردم به سمت دیوار. نوری روی در کمد افتاده بود سعی کردم نگاهش نکنم. خیلی وقت است که وقتی شب می شود یک چشمی روی در ظاهر می شود و بربر نگاهم می کند. کمی نگاهش می کنم و بعد مثل همیشه بهش پشت می کنم چون حرف حساب سرش نمی شود. آنقدر به آدم زل می زند تا بالاخره زهرش را که ترس باشد را توی جون آدم بریزد.
چشمام را بستم و سعی کردم با یک فکر شیرین بخواب بروم. نمی دانم چقدر طول کشید تا خوابم برد. داشتم خواب می دیدم که بالای دره ای ایستاده ام که ناگهان با صدایی از جا پریدم. کمی به اطرافم نگاه کردم. کسی را ندیدم. حتی روی در اثری از آن چشم نبود. از جا بلند شدم و بطرف پنجره رفتم. سه جوان که کلاه بر سر داشتند چیزی را زمین می زدند و با هم بلند بلند حرف می زدند. به لبه پنجره تکیه دادم و نگاه شان می کردم. یکی شون کسیه ای دستش گرفته بود و به دیگری به زبان سوئدی می گفت:" اینا رو بریز اینجا!"
بعد از چند دقیقه آن چیزی را که شکسته بودند در دل جنگل روبروی خانه ام انداختند. نگاهی به اطراف انداختند و رفتند. به در ورودی پایین ساختمان نگاه کردم. یک شئی بزرگ و کشیده ای روی زمین بود. انگار یک جنازه بود. روی آن با پلاستیک نقره ای پوشانده شده بود. قلبم گرپ گرپ می زد. آب دهانم را قورت دادم. رفتم در آشپزخانه. برق را روشن کردم. یک لیوان آب از یخچال برداشتم و به ساعت نگاه کردم. ساعت سه نیمه شب بود. آب را نوشیدم و دوباره خزیدم زیر پتو و پیشانی دخترم را بوسیدم. نگاهش کردم و در دل گفتم:" تو را به چه دنیایی آورده ام. با چه خیال آسوده ای تو را صبحها راهی مدرسه کنم. اینجا کجاست؟ سمت چپ ساختمان پای آن کاج بلند یک روحی خودکشی کرده است. سمت راست پشت آن ساختمان زرد یک پسری را چاقو زده اند. چه بوی مرگی پیچیده توی این محل..."
از جا بلند شدم و دوباره رفتم بطرف پنجره. هیچ اثری از آن چیزی که دیده بودم ، نبود. ولی نفسهایش در خانه قدم می زد . نگاهی به در کردم. صدای قهقهه آن چشم در خانه می پیچید و نفس را در سینه ام حبس می کرد.