زندگی در هر کجا، یعنی تلاش!

مدتی است که از برخی از دوستان و آشنایان ایرانی گله و شکایت در باره سوئد و سوئدیها زیاد می شنوم.از پناهجو تازه از راه رسیده گرفته تا کسانی که بیش از بیست سال در اینجا زیسته اند. یکی می گوید سوئدیها نژادپرستند، یکی دیگر از کارهای پستی که به عنوان شغل به او می دهند شکایت دارد، یکی از آب و هوا و خلاصه که هر کس به شکلی ناراضی و ناراحت است . وقتی می گویی خوب تو سعی کن با تلاش و تاثیرگذاری تغییر در شرایط موجود ایجاد کنی جواب می شنوی که:" ای بابا مگه اینا می ذارن که در سیستم شون رخنه کنی! اینقدر این سوئدیها پدرسوخته اند که نگو و نپرس ..."
می پرسم:" تو که اینقدر از اینجا ناراضی هستی چرا اینجا وایسادی برگرد برو ایران. آنجا که "تبعیض نیست"، " ایرانیها هم همه خوبند"، آب و هوای خوب و..."
جواب می شنوی که با اون رژیم پدرسوخته می شه کنار اومد؟ روی اون سیستم کثافت می شه تاثیر گذاشت؟ باید برم آمریکا یا کانادا. می گن اونجا خیلی خوبه.توی کانادا و آمریکا تبعیض نیست، اونجا همون حقوقی رو که یه آمریکایی یا کانادایی داره، یه ایرانی هم داره...
حالا باید پرسید که بر فرض مثال هم اگر اینجوری باشه که تو می گویی آیا آن جامعه به خودی خود به اینجا رسیده؟ آیا کسی تلاشی برای بهتر بودنش نکرده است؟
دوستان و آشنایانی که در آمریکا یا کانادا بسر می برید ، آیا واقعا در این کشورها تبعیض نیست؟ آیا کسی برای یک زندگی خوب تلاش نمی کند و...
من فکر می کنم سیستم هر کشوری به سهم خود ضعف و قوت هایی دارد. من فکر می کنم در هر کجای دنیا آدمهای خوب و بد وجود دارد و نژاد انسان تعیین کننده خوبی و بدی نیست. بیایید از جمع بستن، از قضاوت بی مورد کردن دوری کنیم و گاهی تجدید نظر در رفتارهای خود داشته باشیم و نگاهی به خود بیندازیم. من از سیستم این کشور راضی نیستم و برای بهتر شدنش تلاش می کنم، شاید کارم امروز نتیجه ندهد اما در دراز مدت حتما نتیجه ای می دهد. در این کشور آدمهایی وجود دارند که با من همفکرند و می خواهند که با هم سیستم بهتری را بسازیم.