گرفتار

من عشق را در قلب پاره پاره تو می افشانم
و تو تف نفرت می اندازی در صورت باغ دل من
من بذر امید می افشانم در جان کودکان غفلت زده
و تو پایمال می کنی جوانه های رویاهایشان را
می تونی بشکنی دیوارهایی را که زندانبان فکر تواند؟
می تونی کوچه های خاک گرفته ذهنت را
ورق بزنی برای چشمهای خاموش من؟
بیا! ما با هم می توانیم در خیابانهای سرد قدم بزنیم
بی آنکه از هم بیزار باشیم