چند خطی از نمایشنامه من، تنها چون شب

(صدف نفس نفس می زند)

- می بخشید آقا ایرانی هستید؟

ساسان
بله، حرفی داشتید؟

(صدف با صدای لرزان و محتاط)

من دانشجو هستم. فیلم می خوانم.

ساسان
و؟

صدف
می خواستم بپرسم می توانم با شما مصاحبه کنم؟

ساسان
تو را جایی قبلا ندیدمت؟ تو نگار نیستی؟ توی بیمارستان کار نمی کنی؟

صدف
نه! گفتم که دانشجو هستم. اگه اجازه بدهید می خواهم با شما مصاحبه کنم. می دانید من الان دارم یک کار تحقیقی می کنم تحت عنوان، خانه من کجاست.!

(ساسان می خندد و بعد ژست یک آدم مهم را به خودش می گیرد)

ساسان
حالا شما چرا من را برای مصاحبه انتخاب کردی؟ می خواهی راجع به من بنویسی؟
( شادی در چشمهای ساسان برق می زند. صدف به میله اتوبوس تکیه میده و به مردم نگاه می کند. پیرزنی به ساسان نگاه می کند و زیر لب زمزمه می کند. یکی کتاب می خواند، یکی روزنامه، یکی چرت می زند و یکی با مبایل حرف می زند. ساسان مضطرب می شود و شروع می کند انگلیسی حرف زدن)

این پیرزن را می بینی؟ فکر می کند که من میمونم. ببین لعنتی چطور بهم زل زده. لعنتی، دیوونه! از شما متنفرم. از خاک شما و از زبان شما بیزارم!

( ساسان روی برمی گرداند. پاهایش می لرزد )

اگر سوئدی بودی باهات حرف نمی زدم. اینجا ، این جلو نشستم که رویم به اینها نیفتد، به این خوکها، به این...

(پیرزن به ساسان نگاه می کند و سر تکان می دهد. صدف به اطرافش نگاه می کند و صدایش را پایین می آورد. )

اینجا را دوست ندارید؟

ساسان
چرا آروم حرف می زنی؟ می ترسی بهت بگویند دیوونه؟

صدف
نه، نه!

ساسان
ولی از امروز بهت می گویند دیوونه، می فهمی؟ اینها آدمها را بر اساس لباسهایشان ارزش گذاری می کنند. اینها فکر می کنند چون پالتو من پاره و قدیمی ست ارزش من هم پایین است. فکر می کنند که من گدا هستم.
صدف
کی فکر می کند؟

ساسان
این خوکها. چقدر از اینها و سیستم شون بیزارم. اف ان، اف ان لعنتی منت رو اینجا فرستاد. اف ان لعنتی من را مجبور کرد که....

حمیرا طاری