جنگل و نگاه من

از پانزده سالگی دنیا را جنگل دیده ام و جمله داروین " آنکه ضعیف است خورده می شود و یا از بین می رود" پی در پی به سراغم آمده است. حالا پس از آن همه سال نه تنها هنوز بر این باورم بلکه به کشف آدم ، این اشرف مخلوقات در فیگورهای متفاوت هم پی برده ام. فیگورهایی که نگاه شان به هر موجودی شبیه است جز انسان. باورم ندارید کمی در صورت و سیرت آدمها عمیق شوید بد می بینید که حرفم چندان هم دوراز واقعیت نیست. خیال نکنید این واژه ها را بکار گرفته ام تا از ارزش انسان بکاهم ویا به اندیشه های غیرانسانی دامن بزنم. آنچه را که می گویم نشط از دانش و تجربه ای است که کسب کرده ام.
حتما شما با واژه هایی مثل موذی، فریبکار، دو رو، بوقلمو صفت و...آشنایی دارید و یا این واژه ها را هم برای حیوانها و هم انسانها استفاده کرده اید. برای مثال فلانی مثل میمون تقلید می کند، فلانی روباه مکاری است، فلانی مثل بوقلمو رنگ عوض می کند...
می خواهم بگویم همینطور که صفات انسانها می تواند شبیه به حیوانها باشد چهره و یا نگاهشان هم می تواند باشد می گویید، نه؟...
البته لازم است بگویم این چهره ها در دوره ها و شرایط متفاوت متغیر می شوند. مثلا زمانی بود که در صورت و لبخند انسانی دولفین می دیدم اما با گذشت زمان و آلوده شده او به بازیها و زشتی های جامعه دیدم رفته رفته او از طمع و حرص شبیه به خوک شده است.
چند روز پیش یکی از دوستانم که او را شبیه خرس و غول می بینم ملاقات کردم. او پرسید هنوز هم مرا شکل خرس می بینی یا یک حیوان دیگر در من حضور پیدا کرده خندیدم و گفتم:" تو هنوز همان خرس مهربانی . "
در جنگلی زیسته ام به نام دنیا
با احشامی زیسته ام به نام انسانها
در مسیری گام بگذاشته ام به نام بی انتها
به سرنوشتی دچارم به نام ستیز
.........................
رنگ چشمان روباه
نگاه دوپهلوی مرغ دریایی
و لبخند سیاه چکاوک را
در هر خاکی می شناسم
از دفتر عطر پاییز