August Strinberg

هر بار به دفتر شعر اگوست استرین بری رجوع می کنم قلبم به طپش می افتد و پیشانی ام به عرق می نشیند. در ذهنم به اگوست می گویم آیا از پس زخم واژه های تو برخواهم آمد؟

به یاد جوانانی که هر روز در گوشه ای از خاک ایران و خاک هر کشور دیگری به بهانه ای شکار می شوند. به یاد آنان که در سلولهای سیاه حکام اسلامی هر روز به امید پنجره ای باز روزشان شب می شود.


Vad väntar de tråkiga kråkorna
därnere på höstlig bed?
Förr var det bara råkorna
som fällde i nakna träd.
.............................
آهای کلاغهای کسل کننده
منتظر چه هستید در رختخواب پاییزی تان؟

پیش از این
تنها زاغها بودند
که بر روی درختهای عریان
دام می ساختند.

آهای کلاغهای پر هیاهو
از کدامین صدها انسان
توان خود را خواهید گرفت؟

آیا از طعمه های کشتارگاه تان؟

هست آیا روی آن تخته پهن
حیوانی که می بایست کشته شود؟

یا روی آن تخته پهن
رقص کلاغهایی که
می بایست حفظ شود؟
آهای کلاغهای شلوغ
در روبروی خانه من
در انتظار چه نشسته اید؟
ترجمه بخشی از شعر اگوست استرین بری: حمیرا طاری