برای گلهای پرپر شده میهنم

چو آن نخلم که بارش خورده باشند
چو آن ویران که گنجش برده باشند
چو آن پیری همی نالم در این دشت
که رودان عزیزش برده باشند
(بابا طاهر)
با واژه های خود به سوی تان با بالهای شکسته پر کشیدیم - آواز گریه هامان از هر گوشه این کره خاکی تا بم پر کشید تا شاید دست از سکوت بردارید. سر از ویرانه ها بیرون بیاورید و بگویید فقط یک کابوس بود- دریغ و درد که نه صدایی از شما به گوش ما می رسد و نه صدایی از ما به گوش شما- با شماییم ای پروانه های سکوت. ای غنچه های پرپر شده. ای خنده های مرده در بهار جوانی -