سلام هموطن سلام ایران همیشه در خروش

از روز عاشورا تا به امروز ذهنم پر بوده از شعارها و فریادهای مردم مبارز سراسر کشورم. روزها با مردم این خاک سرد از شور و شهامت مردم ایران می گویم و شبها با آنها در خیابانهای اینجا و آنجا فریاد می زنم:

" مرگ بر جمهوری اسلامی. مرگ بر این نظام که برای نگه داشتن قدرت بیمار خویش" اعتقادادت " خود را با شهید و شکنجه کردن پیر و جوان زیر پا می گذارد. مرگ بر سیمای سیاه صدا و سیما که از وحشت و از حقارت مثل کبک سرش را زیر برف کرده و پاهایش را هوا و می خواهد بزور هر مزخرفی را بخورد مردم بدهد. مرگ بر دیکتاتوری که بزودی آخرین میخ را بر گور خویش خواهد کوبید."

هر شب خواب می بینم که چگونه مردمم، مردان و زنان خاکم بی حجاب از ترس می شوند و برای آزادی خود مشت هایشان پر می شود از فریاد آزادی و دهانشان پر می شود از شکوفه های سرخ آزادی.

روزها از سوئدیها و دیگر ملیت ها می پرسم:" ایران را در کدامین راه می بینی؟"

و در پاسخ می شنوم در راه رهایی از دیکتاتور زمان، در راه امید و در راه رسیدن به دموکراسی.

می دانم که هنوز در راهیم. می دانم که برای رهایی بهایی بیشتر باید بپردازیم و می دانم که بیشتر مردم داخل و بسیاری از مردم خارج از کشور عزم خود را جزم کرده اند برای سرنگونی این نظام پلید. و می دانم که این نظام پلید با خشونت بیشتر قصد دارد نور امید را از دل ما بیرون ببرد . اما این نوری که در دل ما روشن شده راهی به خاموشی ندارد چرا که این نور روشنایی اش را از مردم ایران گرفته، مردمی که بیشتر از همیشه هوشیارند از ریشه های متمدن خویش.

بچه ها، بچه های خوب ایران ما همه با هم هستیم و اگر چه در ایران نیستیم اما هر کدام رسانه ای هستیم و برای نابودی این نظام همه تلاش خود را خواهیم کرد.

می دانید که این وبلاگ فیلتر شده است. البته آنها که می خواهند این وبلاگ را بخوانند می دانند چکار باید بکنند. من هم آن کارهایی را که می خواهم بکنم اینجا نمی نویسم. به رژیم بیمار باید همان داروی خودش را داد.