هیجده تیر، آستین ها را بالا بزنید

Götaplatsen

روز پنجشنبه هیجده تیرماه گوشه گوشه شهر ما شاهد گردهم آیی هزاران ایرانی بود. وعده ما ایرانیانی که به هیچ حزبی وابستگی نداشتیم طبق معمول یوتاپلاتسن بود. در آنجا طوماری که پارچه سبز رنگی بود و با طول 21 متررا با عنوان " احمدی نژاد رئیس جمهور ما نیست" طی سه روز پر کردیم از امضا هایمان. حتی برخی از سوئدیها روی آن را امضا کردند. همه چیز بخوبی و آرامی پیش رفت و اثری از تندروهای فرصت طلب نبود. دوست هنرمندی که آنجا ساز ستار می زد و می خواند گفت:" آن بنده خداها هم دلشون پر است و در سال 60 و 67 کشته زیاد داده اند و بد نیست آنها را درک کرد."

گفتم:" تنها آنها نیستند که کشته دادند. ما هم کشته زیاد داده ایم، دلیل نمی شود که امروز حرص و بغض مان را سر مردم بی گناه خالی کنیم و یا حق و حقوق دیگران را پایمال کنیم. "

او سری تکان داد و گفت:

" خوب درست می گی!"

دیروز در جمع ما برخی از فعالان حقوق بشر سوئدی و ایرانی و هنرمندان شهر هم حضور داشتند و با خواندن بیانیه شعر، ساز و آواز گردهم آیی را هر چه پربارتر کردند. آقای مسنی که سالها در ایران و در سوئد برای حق و حقوق مردم مبارزه کرده بود گفت:" می ترسم قصه سال 57 تکرار شود. مردم ما باید با آگاهی کامل پیش بروند تا مبادا دچار فریبی که ما شدیم، بشوند. باید موضع مان را از حالا مشخص باشد!"

گفتم:" شما نگران نباش! در دوره ما همه چیز تازگی داشت. مردم آگاهی امروز را نداشتند وشناختی نسبت به آخوند و حیله گری هایش نداشتند. البته در دلم می گفتم که پدربزرگ خدا بیامرزم از همان روزهای اول، قبل از به آتش کشیدن شدن سینما رکس آبادان توسط آخوندها به ما که بچه بودیم و به آنها که بزرگتر می گفت:" آقا اینها از آفتابه سنگین تر بلند نکرده اند و روزگارتان را سیاه خواهند کرد."

متاسفانه از آنجایی که کسی تاریخ را خوب مطالعه نکرده بود و حرف بزرگترها را هم بخاطر نداشتن سواد خواندن و نوشتن جدی نگرفت، باور نکرد و اسیر چنگ آخوند کرد. خیلی از جوانها امروز ماها را سرزنش می کنند که چرا انقلاب کردیم. فکر کنم این روزها آخوندها با حقه بازی و دروغ های بی نهایت عریان خود به شما نازنینان ثابت کرده باشند که انقلاب ما را در آن سالها دزدیدند درست مثل رای شما، درست مثل به دارآویختن هزاران هزار جوان بی گناه با تهمت قاتل و قاچاقی زدن، درست مثل حمله های شبانه اشان به اتاق های خواب بی گناه شما، درست مثل ضرب و شتم وحشیانه اشان به سر و صورت بی گناه شما و درست مثل تهمت های خود به رسانه های خارجی.

مردم خوب من، جوانهای خوب و مبارز خاک ایران زمین، اولین مردمی که برای اولین باردرتاریخ بشریت به تمدن رسیدند ما ایرانیها بودیم. پیروز میدان این جنگ هم ما خواهیم بود اگر با امید ، با اتحاد و با دقت هر چه بیشتر پیش رویم.

هزار و سی صد سال پیش الفبای زبانمان را اعراب بیابانگرد آن زمان با حمله و زورگویی توانست عوض کند ولی نتوانست زبان فارسی را از ما بگیرد، کتاب هایمان را آتش زدند، دین اسلام را با تجاوز به خاک و فرهنگ ما بر سر ما آوار کردند اما نتوانستند ریشه های ما را بزنند. طی این سی سال چقدر سعی کردند اراجیف و اباطیل به خورد ما دهند و ما را از ما بگیرند نتیجه اش چه شد؟

ما کار زیاد داریم. با راهکارهای تازه، دانایی، پیوند به یکدیگر، هر چه آگاه تر پیش رفتن، حق مان را خواهیم گرفت. سال 58 -67 را مطالعه کنید. بگذارید هر پدر و مادری ورقی باشد از دفتر تاریخ. بگذارید آنها تعریف کنند چه روزگاری بر ما گذشت. مبادا شما هم سهل انگاری های ما را تکرار کنید.

برای رسیدن به مقصد عجله نکنید، زود ناامید نشوید چرا که این خواسته رژیم است. مطمئن باشید با کمک یکدیگر با فکر و پیدا کردن ترفندهای جدید راه را کوتاه خواهیم کرد. بالاخره به مقصد خود خواهیم رسید. خوشحال باشیم که حالا همه با هم هستیم و با هم پیش می رویم. خوشحال باشید که برای اولین بار پل ارتباطی و همبستگی مان مستحکم شده است . همت شما بود که ما را بهم پیوند داد و همت ماست که از قطره خون کسی نگذریم. ما اینجا بی کار نمی شینیم. مبادا دلسرد و ناامید شوید. مبارزه ما فقط به آمدن در خیابانها ختم نمی شود. راه های زیادی هست. آن راهها را خواهیم رفت.

البته بد نیست همه ما بخاطر داشته باشیم که از آمریکا و کشورهای اروپایی تنها به عنوان یک ابزار کمکی استفاده کنیم نه چیز دیگری. تجربه عراق و افغانستان باید بهترین درسی باشد برای ندادن اجازه دخالت مستقیم بیگانه. بیگانه حق ندارد با وارد خاک ما شدن، ایران ما را ویران کند.

ترجمه شعر 1

آهای!

اینجا بمبی تیک تیک می کند

بمبی که شما کاشته اید

بمبی که شما پرورش اش می دهید

بمبی که شما آبیاری اش می کنید

آهای!

بمبی اینجا تیک تیک می کند

بمبی که شما نگهبان آنید

بمبی که از شما روشن می شود

و بمبی که در ما منفجر می شود

ترجمه شعر 2

همچون جانور دور می گردیم

دور ایران که در وحشت نشسته

دور عراق که در آتش اژدها می سوزد

دور لندن که با قطعات مرگ بازی می کند

و دور آمریکا که در خفا مرگ را زایمان می کند

همچون جانور می گردیم

در جنگل دموکراسی

در کاکتوسهای مدرنیته

در چاه های تاریک مذهب

از دفتر شعر

نگاه آبی مه""

نوشته حمیرا طاری

"