هنوز زنده امJag lever fortfarande

همه روز را با اندیشه به اندیشه ها و دل نگرانی هایم سر می کنم با سکوتی که در درونم روشن می شود و در درونم خاموش. دیگر هیچ چیز شکل روز پیش را نخواهد داشت نه آن شمع شادی که در چشمان پر از آرزویم می سوخت، نه آن غمی که چند سالی بود از خانه دلم کوچ کرده بود و نه آن آرامش و یا خروشی که همیشه در اوج به پروازم می آورد.

حالا می ایستم در گوشه ای و با اندیشه به پروازهای اکنون و فردا و پرواز هر گونه پرنده ای بیشتر از همیشه طعم لحظه ها را زیر دندانهای تامل می جوم تا...

Hela dagen tänker jag på mina tankar och oroligheter med den tystnaden som tänds inom mig och släcks inom mig.

Ingen kommer att likna som förr, varken den tända ljusets glädje som brann i mina ögons önskningar, varken den sorgen som hade flyttat ifrån mitt hems hjärta eller de vågorna och stillheten som flög mig överallt.

Nu stannar jag i ett hörn och med tanke på varje fågels flyg tuggar jag mer än alltid smaken av stunder under tankens tänder.