عید پاک و حرف ناپاک آن مرد

دیشب شب عید پاک بود. وقتی به عید پاک نگاه می کنم مراسم آن تاریخ خاک کودکی در ذهن ام ورق می خورد و ریشه های خودم را بهتر می شناسم. حتما می دانید که در عید پاک دخترها روسری بسر می کنند و به در خانه همسایه ها می روند و همسایه ها به آنها آب نبات و پاستیل می دهند. شب عید پاک بزرگترها هم انبوهی از هیزم جمع می کنند، آتش می زنند و در کنار آن می ایستند. وقتی هوا کاملا تاریک شد هم شروع به ترقه بازی می کنند. در عید پاک دانه سبز می کنند، تخم مرغ رنگ می کنند، صورت بچه ها رنگ می کنند و آب نبات و شیرینی بسیار میل می کنند . غذای عید پاک هم بوقلمو، تخم مرغ، ماهی و سیب زمینی است. دیشب بعد از 16 سال زندگی در سوئد برای اولین بار در مراسم آتش بازی آن شرکت کردم، کمی هم از خودم خجالت کشیدم که چرا اینقدر دیر اما به قول قدیمی ها ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است. مگر می شود جور دیگری از زیر این قضیه در رفت؟
دیشب کنار آتش ایستاده بودم و برای دوستان سوئدی تعریف می کردم که ریشه این عید پاک از کجاست ،از فرهنگ همان فارس دیرپا. فارسی که پس از 1350 سال حمله اعراب پیشین همچنان فرهنگ دیرینه خود را زمزمه می کند. دوستان سوئدی گفتند این حرف تو می تواند واقعا صحت داشته باشد چرا که این عید پیش از طلوع دین مسیحت هم وجود داشته و بعد ها به آن شکل مذهبی دادند و متعلق به مسیحیت دانستند. یکی از دوستان که حدود 70 سال داشت و اهل مجارستان بود گفت که در کودکی تاریخ فارس را در مدرسه خوانده است. او گفت تعجب می کند که چرا در سوئد این تاریخ دیرینه را تدریس نمی کنند. ساعت 9 شب آتش راروشن کردند. ناگفته نماند که باندی دور محوطه کشانده بودند که بچه ها به آتش نزدیک نشوند و خود را صدمه نزنند. ما بزرگترها البته در کنار آتش ایستاده بودیم و از گرمای آن یخ های روح خود را آب می کردیم. بعد از ساعتی وقتی که آتش رو به خاموشی می رفت و به خاکستر می نشست چند پسربچه مهاجر از زیر باند آمدند بسوی آتش. مردی به پسرها گفت بروید بیرون و پسرها بی هیچ اعتراضی رفتند. آن مرد رفت جلو به یکی از پسرها گفت:" کله سیاه لعنتی این باند را ندیدی؟"
بغض گلویم را گرفته بود و دلم می خواست فقط بگذارم و بروم اما نرفتم، ماندم. مرد را صدا زدم و گفتم که اینجا را نگاه کن! کله سیاه دیگری ایستاده ، منظورم خود من بود. مرد خجالت کشید و گفت که ترا نمی گویم. آن مرد 70 ساله گفت که ناراحت نشو روی سخن او که به تو نبود. گفتم که از این بدتر می تواند باشد که یک بچه را اینطور بی حرمت کرد. بچه ای که از نگاه معصومش می شود خواند در دل خود چقدر حرف برای گفتن دارد. به او گفتم که وقتی فردا خشونت به دنیا آمد نپرس چرا، چرا که امشب باندی که می توانست ما (بچه ها و بزرگترها) را بهم گره بزند، به دست خود ما، ما را از هم جدا کرد.