ادامه فیلم ماما و تجزیه و تحلیل چند سمبل

در فیلم ماما شخصیتی که در مرکزیت قرار دارد و ما را با قصه و حکایت های خود به این سو و آن می کشد یردا است. خانم سوسن استن در این فیلم با سمبل هایی که به شیوه بسیار ماهرانه و زیبایی استفاده کرده است برای ما جامعه مردسالاری و مکافات هایی را که یک زن هنرمند به کول می کشد تا بلکه بتواند فیلم خود را بسازد و از درد زن بگوید به تصویر می کشد. کوه یکی از سمبل های بسیار گویا و زیبایی است که او در این فیلم استفاده کرده است. در میان کوه قفلی را می بینیم سپس یردا را که در پیراهنی سرخ رنگ با طنابی از کوه بالا می رود. در این قسمت چند سمبل در هم گره می خورند. پیراهن سرخ، قفل و طناب. او پیراهن سرخی به تن دارد پیراهنی که به ما از جنسیت زن، وجود پر از عاطفه اش و شور زندگی که در او فریاد می کشد سخن می گوید. کوه اینجا از آن جامعه یک سویه و خودخواهی سخن می گوید که در آن تنها یک جنسیت می تواند سخن بگوید و سخنان خویش را پیش ببرد و به کرسی بنشاند و آن مرد است. کوه سرسخت در مقابل او ایستاده است و یردا با طنابی که از تلاش و مبارزه او سخن می گوید از این راه و از این کوه بالا می رود با هزار امید و آرزو. قفلی که در میان این کوه قرار دارد چون قلبی برای کوه است قلبی که قرار است توسط یردا باز شود. اینجا او کلید این قفل است. آنچه که در اینجا برای من بیننده جذابیت دارد این است که در فیلمها و قصه های ما زن بطور غیر مستقیم قفل خطاب شده است و مرد کلید. بیشتر ما ایرانیها به این دو سیله جنسیت داده ایم و شوخی هایی با آن کرده ایم که جنبه جنسی داشته است. اگر اشتباه نکنم اسدالله میرزا در فیلم دایی جان ناپلئون در جایی می گوید :" بالاخره میان این همه قفل کلیدی پیدا می شود که قمر را..."
نشستن آن قفل در میان کوه بسیار زیبا و پر از سخن است. یردا در اینجا زنان را به مبارزه و حرکت می خواند و از آنها می خواهد که برای شکستن جامعه مردسالار حرکتی کنند. جامعه برابر و ارزش برابر خواسته یرداست. او با پیراهن سرخ خود از زن بودن خود می گوید. از جنسی که لطیف و پر از عشق است. او با این پیراهن از عشق خود به مرد هم سخن می گوید. او سر جنگ با جنس مرد ندارد بلکه سر جنگ با جنس جامعه دارد. جنسی که تنها از یک جنس رنگ گرفته و جنس اجتماع را تنها از رنگ خود رنگ کرده است.
ادامه دارد