سال نو و به دارآویختن صدام حسین

آدم وقتی کار زیاد دارد و در عین حال می خواهد به همه کارهایش هم برسد با عجله ای که دارد کلی کار اضافی با خراب کاریهایش برای خودش به ارمغان می آورد. آمدم مطلبی بنویسم. چند دگمه به اشتباه فشار دادم نتیجه اش به هم ریختگی وبلاگم شد. حالا باید صبر کنم دوست عزیزم از سفر برگردد و راهنمایی کند که چطور این وبلاگ را دوباره به حالت اولیه اش در بیاورم.

خوب سال نو هم که از راه رسید . دیروز از ساعت 5 بعداظهر ترقه و راکت در کردن شروع شد تا ساعت 5 صبح امروز. دوستی می گفت تو که در منطقه مهاجرنشین و مسلمان زندگی می کنی که باید کمتر از این صداها بشنوی. گفتم:" مثل اینکه عید قربان و به دارآویختن صدام هم در کار بود و."
دو روز پیش از سال نو، به مناسبت فرا رسیدن عید قربان ، برگشتن حاجی های بغداد از خانه خدا و... آقای جورج بوش به جای قربانی کردن گوسفند صدام را بالای دار فرستاد تا هم عیدی به عراقی ها داده باشد و هم خیال خود را از فاش رازهای سیاهی که در ارتباط با جنایت های او و هم دستانش در دل صدام خفته بود راحت کند. اگر چه روزی حقیقت روشن تر از روز از راه خواهد رسید. جنگ ایران و عراق، خلق طالبان و خیلی چیزهای دیگر که همه در رحم آمریکا و برخی دیگر از کشورهای اروپایی رشد کرد و به دنیا آمد، واقعیات سیاهی بود که بعد از 15 سال توسط خود آمریکایی ها فاش شد. جریان کشتن صدام هم روزی فاش می شود.
آقای معروفی در وبلاگ خود "حضور خلوت انس" از خود و خواننده هایش می پرسد چرا ما از به دار آویخته شدن جنایت کارها ناراحت می شویم وقتی می دانیم چقدر کشتن...!
من فکر می کنم انسان امروز، انسان آگاه و انسانی که به انسانیت و زندگی عشق می ورزد، انسانی که به کاشتن فکر می کند تا ریشه کن کردن از کشتن هیچ موجودی خوشحال نمی شود حتی از کشتن انسان خودفروخته ای مثل صدام حسین. به دارآویختن صدام قربانی های حلبچه، قربانی های جنگ ایران و عراق و...را به کسی برنمی گرداند. ای کاش او را زنده نگاه می داشتند و می گذاشتند در زندانی بماند و زندگی و دوره حکومت خود را مرور کند. نتیجه اش در نهایت این می شد که یا انسان خوبی می شد و به جبران گناه هان خود می پرداخت و یا در حسرت قدرت از دست
رفته ذره ذره می مرد.
بگذریم. آنچه که شاید نمی بایست می شد، شده است. حالا باید نشست و تماشا کرد چرا که هنوز خیلی از کسانی که مست قدرتند در لیست مرگ هستند و کی نوبت آنها می شود سوالی است که جوابش در نزد سیاستمداران بزرگ دنیاست.
خوب شروع سال تازه را به همه تبریک می گویم و برای همه زیباترین روزها را آرزومندم.

کنفوسیوس: اگر خطا رفتی از بازگشت هراس نداشته باش.

دانته: شعله های بزرگ ناشی از جرقه های کوچک است.

امرسون: بدون وجد و شوریدگی هیچ چیز بزرگی بدست نمی آورید.