تعصب

دیشب جنازه تعصب را
بر دوش یگانه خدایش
تابوت کردم

دیشب گوشتهای
خشکیده خشونت را
تنها به بچه های خفت
بخشیدم

دیشب؟ نه! نیمه های شب
نعش زنده ام بر
آسمان بی پروایی

گاه چشمک می زد
گاه می خندید
و گاه با کودک زنده درونم

بر سینه خاک باغ رویاهایم
می رقصید

شعر از: حمیرا طاری