با زندگی قد کشیدن

زندگی ، کار در زندگی و کار با خویشتن خویش سیاهی های وجودمان را می شوید و ما را در جریان جویباری می اندازد که انتهای آن دریاست و دریا بودن. بایست کوبید و رفت با یار و یا بی یار. بد نیست با خویشتن خویش صداقت داشتن و آویزان نشدن به شاخه بی جانی که دیر یا زود با تلنگر بادی می شکند. خوب است شهامت داشتن گذشتن از عادات غلط، عادت به دوستی که بوی ریا می دهد، عادت به مسکن هایی که به بی راهه می کشاندمان و عادت به زندگی که چون آبی بی حرکت متعفن و غیرقابل تحمل می شود. زندگی کوتاه است ، کوتاهتر از آنچه تصور می کنیم. به زندگی لگد نزنیم، ناسزا نگوییم و با رشد آن قد بکشیم. اگر در زندان رابطه ای غلط زندانی شدیم برای زندانی بودن دلیل و برهان نیاوریم. گناه را به گردن دیگری نیندازیم. به قول دکتر هولاکویی چهار علت ما را در رابطه ای غلط نگه می دارد. آن چهار علت نادانی ،ناتوانی، نیاز و نگرانی است . تا زمانی که اسیر این چهار علت هستیم در زندانی که برای خویش ساخته ایم باقی خواهیم ماند. برای بی نیاز شدن، برای قوی شدن، برای دانا شدن و برای به آرامش رسیدن راهی نداریم جز آموختن و مبارزه با ضعف های خود. راه، راه دشوار و پرکاری است اما راهی است شاید عاقبت دار.