پسـرک

لبخندهای پسرک
در بیابانهای ارزگان
بین آواز گوسفندان و نی لبک تنهایی
غبار شد
طنین خنده هایش
بین آوازسوره های رسولان
و پیچیدن در پیچش
چلوارهای سیاه و سپید
اکنون
چگونه چگونه قهقه سر دهد؟
در میان آویزه های یخ؟
فضای رسوب کرده در سرب؟
و تمدنی که لبریز از خواهش خودخواهی ست؟
حمیرا طاری